Ik ben ervan overtuigd dat dood noch leven, engelen noch machten noch krachten, heden noch toekomst, hoogte noch diepte, of wat er ook maar in de schepping is, ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, die hij ons gegeven heeft in Christus Jezus, onze Heer. (Romeinen 8: 38 +39)
Hoi allemaal,
Daar is hij dan. De nieuwsbrief juni 2010. Een bijzondere nieuwsbrief, want ik realiseer me dat we knap laat zijn met deze brief. Weliswaar is de laatste brief in april geweest, maar we zitten nu aardig dicht tegen de vakantie aan.
De afgelopen periode zijn we als gezin verhuisd en daarmee hebben we een deel van de stichting meegenomen. We hebben ook een eerste verbouwing (dakisolatie) er op zitten. Met Pinksteren hadden we een geweldig weekend, samen met een groep van 12 tieners. Het was “opwekking” in Biddinghuizen waar we opnieuw voor hadden gekozen. Het was ook nu een geweldige ervaring om het weekend met zoveel Christenen van ook al zoveel verschillende kerken bijeen te mogen zijn om samen Pinksteren te mogen vieren.
En dat precies zeven dagen nadat ik weer terug was gekomen uit Roemenië. Over dit bezoek, over de afloop van het verkrijgen van een beademingsmachine voor Petruta en over komende zomer zult u hier verderop in deze nieuwsbrief kunnen lezen. Ik wens een ieder dan ook veel leesplezier. Vooral vraag ik uw aandacht voor het artikel over Zsuzsa en haar kinderen. Lees vooral ook pagina 5!!!!!!!!! Dick Krabbendam, voorzitter SNR.
Bezoek 5- 14 mei 2010-06-07 Afgelopen maand, om precies te zijn van 5 tot 14 mei, ben ik voor de tweede keer dit jaar naar Roemenië geweest. Ik had het zo gepland dat deze tocht in de meivakantie viel, waardoor Lennard, onze zoon van elf, ook mee kon. Voor dat we vertrokken was op Koninginnedag in de vroege ochtend door een groep enthousiaste vrijwilligers een Roemeense trailer van ruim 90 kubieke meter geladen met bestemming Sighisoara. De noodgoederen werden enige dagen later uitgeladen bij de voormalige VAMA (douane), waar we een opslagplaats huren.
Een paar dagen daarna arriveerden wij met onze VW passat in Sighisoara (de camper bleef thuis want deze wordt nu echt te oud)
Blik over Sighisoara op een warme lenteavond
Vanuit een te koud Nederland vertrokken we op woensdag 5 mei naar Tsjechië waar we in de auto bleven overnachten. De volgende dag reden we door Slowakije en Hongarije naar de eindbestemming Sighisoara in Roemenië. Enorme regen- en onweerbuien kwamen we onderweg tegen, waarbij we in Hongarije zelfs even het rijden moesten staken omdat de hemelsluizen zover waren opengetrokken dat alle zicht werd ontnomen.
Donderdagavond bereikten we rond elf uur Sighisoara, nadat we eerst nog een voorband aan diggelen hadden gereden in een kuil op de vrachtwagenroute langs Tirgu Mures. We hadden voor Petruta een mobiele beademingsmachine meegenomen die met een hoop inzet was bemachtigd door Lisanne Ophof uit Zwolle (teamlid in 2006). Daarnaast was er een vaste beademingsmachine onderweg vanuit Nederland, die door Stichting van den Heerik Hulpverlening naar Breaza werd gebracht en vanwaar kon hij worden opgehaald.
Daarnaast had ik ook een bananendoos vol brillen mee en een dozijn gehoorapparaten. De brillen worden door dr. Ogden uit Washington meegenomen naar Amerika, nadat hij met een nog veel grotere lading brillen vanuit de VS naar Roemenië is gekomen. De brillen die hij mee heeft zijn in Amerikaanse gevangenissen door gevangenen op sterkte gecontroleerd en worden door dr. Ogden gratis weggegeven na een gratis consult in de arme dorpen en sloppenwijken. Te zijner tijd zal de bananendoos met onze brillen, na gecontroleerd te zijn in Amerika, weer terug komen tijdens een volgend bezoek van dr. Ogden.
Dr. Ogden aan het werk in een sloppenwijk in Sighisoara
De vrijdag, na een voorspoedige nachtrust, is een dag van gesprekken en kijken in de opslagplaats. Deze is werkelijk helemaal vol en zal met behulp van vrijwilligers ter plaatse onder leiding van Pilu worden uitgezocht en verdeeld onder de meest noodlijdenden. Ook zal een deel van de kleding op verzoek van Pilu naar noordoost Roemenië gaan waar de armoede op dit moment nog groter is dan hier.
Op zaterdag gaan we de brillen afleveren bij David en Rodica McGuire. In de ochtend hebben zij echter de handen vol aan het verzorgen van een die nacht overleden zuster in het ziekenhuis van Laslea. ‟s Middags leverden we de brillen af en daarna bekijken we een bouwproject van David in Laslea.
David op de bouwplek in Laslea.
De zondag is voor ons een dag van rust en ontmoetingen. We gaan „s ochtends naar de kerk in Sighisoara en komen veel bekenden tegen. ‟s Avonds bezoek ik de dienst in Soard. Dit kleine kerkje is voor een deel ingericht met spullen uit Nederland. Tussendoor gaan we nog bij Adi langs in Tigmandru.
Voor de maandag zijn we uitgenodigd voor de lunch bij Pilu en Hadasa.
Wanneer we daar komen, is Hadasa in alle staten. Een jaar lang heeft ze haar uiterste best gedaan om een moeder en haar kinderen bij elkaar te houden. Juist deze dag is de definitieve beslissing van de (burgerlijke) gemeente genomen. De drie kinderen worden bij de vrouw weggehaald en in een kindertehuis geplaatst. Oorzaak: nog steeds is er voor haar geen woonplek gevonden. Uit wanhoop zegt Hadasa dat ik ook wel geen oplossing zal weten. Waarop ik zeg, dat we in de loop van de jaren ruim twintig caravans voor noodbewoning naar Roemenië hebben gebracht. Een telefoontje naar David leert dat er op dat moment een vrij is en binnen een uur staat deze in Sighisoara. De gemeenteambtenaar die samen met Hadasa de kinderen komt halen gaat akkoord met deze (tijdelijk) oplossing en er wordt een plaats aangewezen waar Zsuzsa met haar kinderen met de caravan kan gaan staan. Vervolgens krijgt ze de toezegging van een stukje grond waarop een huisje voor haar gebouwd mag worden. (zie verder in deze nieuwsbrief).
De dinsdag gaan we o.a. naar Tigmandru, naar de Rat- familie die we al jaren bezoeken. Voor hen hebben we een voedselpakket mee want binnen het gezin is altijd een chronisch tekort aan eten. Alleen, vandaag niet. De moeder van moeder Rat is over uit Brasov…..voor….. de begrafenis van haar andere dochter.
Ook bij Adi gaan we langs. En vervolgens rijden we terug naar Sighisoara om vandaar de andere kant op te gaan naar Zetea, voorbij Odorheiu. Daar woonde Robi Belsö. Een jongen die we een aantal jaren terug steunden in zijn toekomstplannen. Hij had toen de boel een beetje geflest en staakte wij daarna de hulp. Nu was hij niet thuis. Wel kwamen zijn dronken vader en broer aangewaggeld. Ook zijn zusje Maria die in Miercurea Ciuc in het kindertehuis had gewoond was weer bij haar ouders ingetrokken.
“Robi zit met twee meiden in Hongarije”, werd me te verstaan gegeven. En of ik een etenspakket bij me had. Dat had ik dus niet. Als blikken konden doden….We zijn weer snel naar Sighisoara gereden. Het contact met broer Joszef in Balan blijven we houden. Woensdag werd de laatste dag van ons bezoek. Samen met de moeder en de kinderen van het gastgezin waar we logeerden gingen we ‟s middags naar de dierentuin in Tirgu Mures. De dierentuin is oud en wat vervallen. Maar de kinderen genoten enorm want dit is één van de weinige mogelijkheden voor een uitje in de wijde omgeving.
Op donderdag gingen we weer huiswaarts. Niet al te laat vertrekken we naar Reghin en vandaar naar Breaza. Hier was een uur daarvoor het hulptransport van Stichting van den Heerik Hulpverlening met als chauffeurs Maarten Koel en Klaas Groot aangekomen. Beademingsmachine in Breaza
Bij zich hadden ze naast al de materialen voor Breaza ook een ademhalingsmachine voor Petruta (een noodoproep was gedaan in april). Nadat we gezien hadden dat de machine met een auto vervoerd kon worden, zijn we via Cluj Napoca en Börs Hongarije ingegaan. Even over de grens met Oostenrijk nog een paar uur slapen en vervolgens het laatste deel naar huis, waar we tegen vrijdagavond arriveerden.
Beademingsmachine Petruta Een paar dagen later is de machine opgehaald vanuit Reghin en naar Sighisoara gebracht. Helaas bleek deze machine net zoals de door onszelf meegenomen machine een zuurstoftank nodig te hebben en die was er niet bij. Nu is voor de mobiele machine een tank gevonden en die wordt voor Petruta gebruikt. Ondertussen wordt haar oude machine gereviseerd via het plaatselijke ziekenhuis. Dit zelfde ziekenhuis zou de meegebrachte grote machine in het ziekenhuis willen gebruiken. Wellicht gaat dit gebeuren.
Petruta wordt thuis verzorgd door haar ouders. Ook broer Florin is ernstig ziek. (Zie nieuwsbrief mei 2009)
Mail Pilu en Hadasa over Zsuzsa en haar kinderen:
Hier is Zsuzsa‟s verhaal vanaf het moment dat we haar een jaar terug zijn gaan helpen. Aan het einde van de mail vind je een kort verhaal over haar huidige situatie en ook een link naar een paar familiefoto‟s.
Juli 2009 Zsuzsa, een alleenstaande moeder en haar 3 kinderen behoren tot één van de vele families die wanhopig zoeken naar een oplossing voor de lange termijn. Ongeveer één jaar geleden verkocht Zsuzsa‟s echtgenoot hun eenvoudige woning en verliet haar en hun kinderen. Een zeer moeilijke dag voor haar, maar ze leerde er mee om te gaan. Door Gods genade kan ze overleven. Onlangs kwam Zsuzsa huilend naar ons kantoor en vroeg ons om mededogen voor haar kinderen door ze in een weeshuis of pleeggezin te plaatsen omdat ze aan het eind van Latijn is. Ze moet elke dag vechten voor de dagelijkse kruimels. Ze kan geen vaste woning of een normale baan vinden omdat ze geen hulp krijgt voor haar kleine kinderen. Toen we gingen kijken hoe haar situatie was vonden we haar kinderen, bijna dood van de honger. Ze wonen in een soort van kamer gemaakt in een stal. Alles is nat door het vocht dat van de muren komt. Het hoofddeel van de kamer is een eenpersoonsbed die opvang biedt voor de hele familie bestaande uit vier personen. Een gevaarlijk geïmproviseerde houtkachel completeert de inrichting van hun kamer. We bidden dat de familie bij elkaar kan blijven en door kunnen gaan met hun leven, maar in deze situatie hebben ze een helpende hand nodig. We voelden dat we de kinderen niet weg moesten halen bij de moeder. We maakten plannen om een deel van de huur te betalen, medicijnen te kopen voor de kinderen en een beetje eten. Ook is het mogelijk om van tijd tot tijd kleding te geven. Op de lange termijn willen we de twee oudere kinderen helpen om in september naar de kleuterschool te gaan. Zsuzsa houdt heel veel van haar kinderen, maar ze is bang dat ze het niet gaan halen als ze bij haar blijven. Uit wanhoop maakt ze plannen om ze weg te geven. Dat is echter wat ze diep in haar hart niet wil voor de kinderen. Ze weet dat ze haar kinderen weinig toekomst te bieden heeft. Als ze echt haar kinderen bij zich wil houden heeft ze hulp van buitenaf nodig om ze voor een tijdje te helpen. Het eerste wat we willen kopen om hun te helpen is een kachel en een propaantank.
Augustus 2009 UPDATE VAN ZSUZSA’S GEZIN Sinds het laatste contact is Zsuzsa haar huurhuis kwijtgeraakt. De eigenaar verkocht het en Zsuzsa moest midden augustus het huis verlaten. Ze vond een plek voor een paar maanden. Voordat de winter begint hopen we een stabielere oplossing voor dit gezin te hebben gevonden. De uitdaging is nog niet verdwenen. Laten we blijven bidden voor dit gezin. De volgende dag kwam Zsuzsa met haar één jaar oude dochtertje Any om een vreemde aandoening bij haar borsten te laten zien. Die hadden zich ontwikkeld alsof ze al twaalf was. We hebben in geloof een afspraak gemaakt bij de endocrinoloog voor 17 september (2009). Ons doel met het werken met families zoals Zsuzsa is, om te voorkomen dat de kinderen alleen worden achtergelaten en bovendien ze in te voegen in het lichaam van Christus. Ons doel voor dergelijke alleenstaande moeders is zeer divers. Zo konden we haar zonen deze maand opgeven voor de school en de kleuterschool! Ook hebben we een aantal rekening voor medische hulp voor hen betaald. En konden we ze meerdere malen voorzien van boodschappen. In ons magazijn hebben we een wieg gevonden voor Any en ze is nu erg blij met haar eigen bedje. Dank U voor uw ondersteuning en gebeden voor deze familie. Het resultaat is dat deze kinderen nog steeds bij hun moeder zijn. “ Voorts, weest krachtig in de Here en in de sterkte zijner macht…. En bidt daarbij met aanhoudend bidden en smeken bij elke gelegenheid in de Geest, daartoe wakende met alle volharding en smeking voor alle heiligen(Efeziërs 6:10,18)
Januari 2010 – Update van Zsuzsa’s situatie Vlak voor het koude winterseizoen aanbrak, wist God dit al en hielp Hij Zsuzsa om een tijdelijke plaats te vinden waar ze tot april 2010 in kon trekken. Ze woont er nu, maar we moeten al snel een andere woonplek vinden die
dichter bij een school en een kleuterschool is. En dat blijkt lastiger dan we dachten. Een van onze pogingen is dat we in de buurt een officieel verzoek indienen, bij de gemeente bij de afdeling sociale zaken voor het verkrijgen van een stukje grond om daar voor het gezin een huisje op te bouwen. Twee weken geleden hebben we Zsuzsa geholpen door haar jongste dochter Aniko naar het ziekenhuis mee te nemen voor een uitgebreid onderzoek aangaande de situatie van haar borsten die hoewel ze 18 maanden oud is, zich ontwikkelen als een 12-jarig meisje. We moeten nog de uitslag van de arts horen. Blijf alstublieft bidden voor ons dat we dit gezin kunnen blijven ondersteunen en hen als één gezin door de winter kunnen helpen.
Mei 2010 – Huidige situatie Twee weken geleden kwam Zsuzsa op een maandagochtend huilend naar ons kantoor. Ze zag er moe en wanhopig uit. Ze vertelde dat zij en haar kinderen al drie dagen en nachten op straat waren, nadat de huisbaas hun uit huis had gezet. De kinderen waren moe en hongerig en leken in de war. Ze konden niet één woord uitbrengen. De meisjes op kantoor hebben eten voor het gezin gemaakt, waarna de oudste zoon in slaap viel op de stoel waar hij zat, omdat hij met zijn moeder de taak had ‟s nachts te waken, om het gezin te beschermen tegen wilde dieren.
Ik ging direct naar het stadhuis om bij de burgemeester aan te kloppen, om nog een keer hulp te vragen voor Zsuzsa en haar kinderen. De sociale werker wilde de kinderen bij de moeder weghalen. Op mijn verzoek om dit niet te doen zetten ze mij op een lijst om de volgende ochtend tijdens een speciale vergadering het probleem te bespreken op de afdeling ruimtelijke ordening. Ik ging er de volgende ochtend heen om nog een keer te vechten voor de kinderen en Zsuzsa. Ze kwamen overeen om Zsuzsa een stuk land te geven waar ze aan het einde van de maand een huis op zou kunnen bouwen. Dit echter op voorwaarde dat ze direct gaan bouwen volgens de regels, anders raakt ze de toezegging kwijt. We hebben beloofd haar hierbij te helpen.
Het doel van deze brief is om hulp te krijgen en om financiële partners voor dit project uit te nodigen. Kom deze zomer voor een korte tijd om daarmee een gezin voor lange tijd te helpen. Zsuzsa en haar 3 kleintjes zullen hun leven lang waardering hebben voor de zegeningen die ze hebben ontvangen.
Hier is de link voor de foto’s: http://picasaweb.google.com/crownromania/JUJI?authkey=Gv1sRgCJuHz8aAhri_eQ#
In him, Hadasa & Pilu Hadarean Zsuzsa en haar kinderen in hun tijdelijke caravan
(Aan het eind van de nieuwsbrief kunt u de originele Engelse versie van de mail lezen)
Hulp gevraagd: Uit bovenstaande mail zult u wel begrijpen dat we hulp zoeken voor het realiseren van dit project. Zowel financieel als ook wat betreft de bouw. Gelukkig heb ik al van diverse kanten geluiden gehoord van mensen die gaan meehelpen om het financiële deel in orde te maken.
En wellicht denk u nu spontaan: “Dan ga ik mee om te helpen bouwen!” Of u denkt: “was ik maar een man, dan ging ik mee helpen bouwen!” Of: “jammer dat ik maar twee weken vrij over heb” of misschien wel: “Als ik het kon betalen ging ik mee om te helpen bouwen”
Voor u allen heb ik een goed bericht. De persoon uit het eerste voorbeeld gaat al mee. Dat is hiermee geregeld. Verder hoef je echt geen man te zijn om mee te helpen bouwen. Sjouwen kunnen we bijna allemaal en wat denk je van verven? En…..twee weken meehelpen is geweldig. Ook één week is al heel fijn en heel goed te doen en echt, duur hoeft deze reis helemaal niet te zijn. Met de auto meerijden of voor 50 á 70 euro heen en weer vliegen. Het kan allemaal als je er op tijd bij bent. De kosten ter plekke houden we zo laag mogelijk. En misschien is er iemand die JOU wil sponsoren! Misschien je oma of opa, vader, moeder of misschien wel je kinderen of kleinkinderen. Want vanaf 16 jaar mag je mee (als dat ook van je ouders mag) en we hebben geen maximum leeftijd!
We zoeken dus JOU om mee te gaan. Dat kan in de periode tussen 23 juli en 16 augustus. Daarna hebben we nog een week kinderkamp. Ook daar kun je als ondersteunende begeleiding aan meedoen! Belangstelling?
Meld je aan. Doe het vandaag nog!!!!!!!!!!! Allemaal, uit meerdere landen, bouwen!
(des te vroeger aangemeld, des te goedkoper is een vliegticket bij Wizzair, de maatschappij waar we doorgaans mee vliegen)
Speelgoed voor kinderopvang Vanuit Constanza is bij de Stichting Netwerk Roemenië een vraag gekomen of wij speelgoed zouden kunnen geven voor de “Kindergarten” van Jeugd met een Opdracht (YWAM). In deze kuststad aan de Zwarte Zee werken Tony en Ionela Stinga. Voor hun huwelijk werkten zij al bij YWAM in Sighisoara. Zij begeleiden daar merendeels zigeunerkinderen en nu doen ze het zelfde werk in Constanza. Ze hebben echter nauwelijks speelgoed om de kinderen mee te laten spelen. Natuurlijk willen wij er voor zorgen dat er speelgoed komt. Alleen kunnen we dat niet zonder u. Dus hebt u nog speelgoed liggen waar niet of nauwelijks mee gespeeld wordt? Bel ons dan even (0227592536/ 0857852674/ 0647052752 en breng het als dat kan bij ons langs aan de Beltstraat nr. 14 in Hippolytushoef.
Tony en Ionela tijdens kinderkamp in 2008
Geboorte Lisa Ioana Op 14 mei zijn Jesse en Lydia Meijer de trotste ouders geworden van Lisa Ioana.
Jesse is de webmaster van de SNR. Hij was in 2006 teamlid en heeft gebouwd in Tigmandru. In Sighisoara is hij Lydia leren kennen. Dat leidde in mei 2008 tot een huwelijk en vanaf nu zijn ze dan ook nog vader en moeder van een prachtige dochter.
Moeder Lydia, is drie weken na de geboorte , (samen met haar dochtertje) opnieuw opgenomen wegens trombose in het ziekenhuis in Leeuwarden. Als het goed is mocht ze op 8 juni opnieuw naar huis. We wensen ze alle drie een gezegende tijd en voor Lisa een gouden toekomst.
Nieuwe camper Het ziet er naar uit dat we over een week in het bezit zullen zijn van een nieuwe camper, die de oude Renault Trafic gaat vervangen. De Renault hebben we de afgelopen 4 jaar intensief gebruikt voor de SNR. Niet alleen dat hij 12 keer naar Roemenië is geweest voor o.a. het wegbrengen van hulpgoederen, caravans voor noodbewoning en het slepen van goed gevulde aanhangers, veelal met kleding en ander materiaal, maar ook in Roemenië zelf voor het verplaatsen van kleine en grotere teams naar projecten, het vervoer van kinderen en materiaal naar kinderkampen en in Nederland voor het bijna dagelijks wegbrengen van gekregen kleding en goederen van en naar onze opslagplaatsen.
Het is best moeilijk afscheid nemen, want de wagen rijdt nog steeds heel plezierig en is dan ook vooral de staat van de carrosserie (doorgeroest) die ons deze beslissing doet nemen.
Zo het er nu naar uit ziet (afhankelijk van APK- keuring) wordt de wagen vervangen door een grote Iveco- camper uit 1996. Het grote voordeel van deze wagen is dat hij naast de staat van de carrosserie die veel beter is, er ook veel zitplaatsen zijn. Er kunnen met gemak negen mensen meerijden en daarmee is het ook mogelijk meer materiaal mee te nemen. Daarnaast beschikt hij over een sterke motor. Dat is maar goed ook, want naast deze camper kunnen
we ook een grote gesloten aanhanger in gebruikt gaan nemen. Deze is bij ons gebracht door iemand die zelf ook, via zijn kerk, veel hulp geeft in Roemenië en de Oekraïne. Wanneer de camper daadwerkelijk wordt gekocht zal hij komende zomer direct gebruikt gaan worden voor ons werk in Roemenië. Overigens kopen we de camper met steun van de SNR, de Soroptimisten Wieringen en binnen familie/ gezinsverband. Helaas zijn toezeggingen van de Lions en de Rotary tot nu toe nog niet nagekomen maar wie weet wat de toekomst nog zal brengen. Onze dank gaat uit naar degene die ons sponsoren.
Onze beoogde camper.
Originele mail voor hulp gezin Zsuzsa.
Dear Dick,
Hope you and the family are doing well.
I was so very happy to hear that you may be able to come back with a team later in the summer.
That is wonderful! God is so good and I am speakless when I see his love and grace for this family.
Thank you so very much for being a voce for the family need.
Here is ZSUZSA’s story since we start to help her by a year ago.
At the end of the email you can find a small story about her present situation and also a link to some family pictures.
July 2009
ZSUZSA, a single mom and her three children are one of the many families who desperately reach for hope in need for an immediate and long term solution.
About one year ago, Zsuzsa‟s husband sold their modest house and abandoned her with the 3 children. A very difficult day for her, but she had to learn to cope. By God‟s grace she is surviving in spite of her lack of adequate support. Recently Zsuzsa came to our office crying and asking us to have mercy on her children and take them into an orphanage or a foster home as she is at the end of herself struggling for their daily crumbs. She can‟t find any permanent home or hold a normal job as she has no help with her small kids.
When we went out to evaluate their situation we found the children starving. They make their home now in a room adapted out of a stable. Everything is damp with humidity from the walls. The central piece in the room is a single bed accommodating the entire family of 4. A hazardous improvised wood stove completes the furnishing of their room. We pray
that the family will be able to stay together and move on with life but in order to see this happening, they need a hand.
We felt to make a commitment to help these precious children from being separated from their mother. We made plans to pay some of the rent, buy medicine for the children and some food. Also we can provide clothes for the family from time to time. Thinking long term we plan to help the two older kids to start kindergarten and school by September. Before winter comes they need a new place to move into.
Zsuzsa loves her children very much but is scared that they may not make it short of a miracle from God on her behalf. Driven by desperation she started making plans how to give her children away, but that was not the true heart of what she desires for her or the children. She knows it is very little what she can offer for their future. In order for her to be able to stay with her children she needs a community and the outside help for a while.
A stove and a propane tank is the first thing we would like to be able to help them buy.
August 2009
UPDATE ON ZSUZSA’s FAMILY
Since we last communicate with you Zsuzsa lost her rented house. The landlord sold it and she had to move out in mid Aug. She found a temporary place for a couple of months. Before winter sets in, we hope for a more stable solution for this family. The challenge is not yet gone. Please continue to lift the family up in prayer. The other day Zsuzsa came in with Any, her one year old little daughter to show us a strange medical condition. Her breasts are developing as if she were 12. We scheduled in faith an appointment for her and she will be seen by an endocrinologist on the 17th of September.
Our goal in working with families like Zsuzsa‟s is to prevent the abandonment of children and introduce tem to the body of Christ. The support needed for such single mothers is very diverse. This month we were able to help her register Ionut and Calin for school and kindergarten. Also we covered several medicine bills for the children and supplied them with groceries several times. Stored in our warehouse we were able to find a crib for the Any and she is happy to have her own bed now. Thank you for the supportive responses and prayers you offered for this family. The over all result is that the children are still with their mother.
“Finally, be strong in the Lord and in his mighty power …and pray in the Spirit on all occasions with all kinds of prayers and requests. With this in mind, be alert and always keep on praying for all the saints” (Eph. 6:10; 18)
January 2010 – UPDATE ON ZSUZSA’S SITUATION
Right before a cruel winter season unleashed over our part of the world, God probably knew about it and helped Zsuzsa find a temporary place to move into until April. She is set for now but soon we need to start looking for another location for them. Finding a stable housing solution, close enough to a school and kindergarten proved to be more challenging than we thought.
One of our attempts in this area included a visit to the public social protection department of the local authority and an official request on behalf of this family for a piece of land to build a small house for them.
Two weeks ago we helped Zsuzsa take her youngest daughter Aniko to the hospital for in depth investigation regarding her situation. What triggered our concern was the growth of her breasts. She is only 18 months old and shows development as of a 12 years old. We are still waiting to hear from the doctor about results. Please continue to pray for us to be able to support and provide basics for this family to make it through the winter and face all on coming hardships as they purpose to stay together.
May 2010 – Present situation
Two weeks ago Zsuzsa came to our office early on Monday morning crying …she looked tired and disparate. She and the kids had been on the streets for three days and three nights at that point, after her landlord put her out of the little house she was renting. The children were hungry, tired and looked so confused. They weren‟t able to say a word. As the girls at the office prepared something to feed the family the oldest son fell a sleep in his chair. He was so tired as his job was to stay awake during the nights taking turns with his mom in watching over the family…he had to be sure that there was no animals coming to visit them and that the rest of the family is safe to sleep some.
As she was at the office I went strait to the city hall to knock on the mayor‟s door one more time for her. There social worker was offering to take the children away and separate the family. At my pleadings not to do so, they put me on the list for a special meeting next morning to introduce the problem to the department dealing with the land distribution in town. I went over the next morning trying to fight for the children and Zsuzsa. They agreed to give Zsuzsa a lot of land to build a house by the end of this month. This only with the condition to start building on it right away or she will lose it. We pledged to help her in this endeavour.
The purpose of this letter is now to raise awareness of the need and to invite financial partners in the project.
Come this summer on a short term mission and impact a family on long term. Zsuzsa and her 3 little ones will hold life long appreciation for the blessings she is about to receive.
Here is the link to pictures:
http://picasaweb.google.com/crownromania/JUJI?authkey=Gv1sRgCJuHz8aAhri_eQ#
In him, Hadasa & Pilu Hadarean
Crown Child Placement
Hadasa & Pilu Hadarean
Str. H. Teculescu #22, Sighisoara
545400 Romania
Tel/fax; 0040 265 772 193
Mobile: 0040 746058992
Email: [email protected]
Dit is weer het einde van deze nieuwsbrief.
Voor het vertrek naar Roemenië in de vierde week van juli zal er zeker nog één nieuwsbrief uitkomen.
Wilt u Stichting Netwerk Roemenië steunen? Word dan vaste donateur!
Vul het automatische incassoformulier in dat u hier kunt downloaden en stuur deze naar Stichting Netwerk Roemenië, Beltstraat 14, 1777HC in Hippolytushoef.
Natuurlijk kunt u ons ook éénmalig steunen door een door u te bepalen bedrag over te maken naar bankrekening 1221.23.182 t.n.v. Stichting Netwerk Roemenië in Hippolytushoef.
Het geld dat nu binnen komt zal gebruikt worden voor het bouwen van het huisje voor Zsuzsa en haar kinderen.
Wilt u geen mail meer van Stichting Netwerk Roemenië ontvangen, stuur dan dit mailtje retour en we verwijderen u uit onze adreslijst. Wilt u juist wel mail van ons ontvangen, geef dat dan ook per email aan ons door. We voegen u graag toe aan onze adreslijst)